Ayaklarımı çıkarıp toprağa basıyorum.. nefes alıyorum.. vermiyorum. Çimenler hafif nemli, toprak sıcak. güneş, gökyüzünde sanki beyaz tülün arkasına sığınmış. yine de ısıtıyor ruhumuzu. mutlu olmak lazım yine de bir ay sonra arayacağız bu sıcaklığı. toprak çamura dönüştüğünde bu yürüyüşlerimizi özleyeceğiz. Dün gece poyraz mı vardı? neden dağılmışlar mor, pembe, kırmızı begonviller.. Hafif esen rüzgarla yarenlik ederken bir an gözlerimi kapıyorum. o an ağaçların konuşan yapraklarını, çimenlerin sesini duyuyorum, o bana karışıyor ben ona, güzel olan ne varsa anlatıyor, güzel görmemi sağlıyor. toprak ve yaradanın sesi oluyor sanki binlerce yaprak ve ruhuma dokunup geçen rüzgar. Karşıdan bir motor geçiyor öksüre tıksıra. bu kadar aşk yeter, kızın seni merak eder diyor ve dönüyorum. Yazar editi: akademiyi en çok yazları seviyorum, tatil sayesinde koca istanbul boşalıyor, az kişi ile daha iyi gözlemliyorum gözlerdeki mutluluğu, gözlerden gözlere bulaşıp geçmesini.. Sizi gerçekten çok seviyorum, unutmamak dileğiyle; Biz birlikte güzeliz.. Sevgilerimizle.. Sizde akademimizde kurumsal olarak yeni tasarımlara yelken açmak isterseniz bilgi için tıklayınız. Bizi takip ediyor musunuz?